Tudor House jest stylem architektonicznym, który kojarzy się z dostojeństwem i wyrafinowanym gustem. Największą popularność zyskał w Anglii oraz Stanach Zjednoczonych. Na próżno jednak szukać go w polskiej architekturze.
Rys historyczny
Jak nie trudno się domyślić, tudorowski styl wywodzi się z angielskiej dynastii Tudorów, której lata panowania przypadają na wiek XVI. Historia podaje, że dopiero za panowania Tudorów zaczęto budować domy posiadające kominy. Do dziś jest to jedna z charakterystycznych cech budynków, które zostały wybudowane w tym stylu.
Tudor style zaczął rozwijać się od lat 80. wspomnianego wieku, aż do połowy kolejnego stulecia. Początki tego architektonicznego stylu zbieżne są ze schyłkową fazą gotyku oraz dopiero pojawiającego się renesansu, co pozostawiło ślad w postaci charakterystycznych elementów architektonicznych.
Charakterystyka
Najbardziej znanym elementem stylu Tudorów jest, stosowany zarówno w konstrukcji jak i dekoracji, łuk Tudorów. Jest on zwany również łukiem ostry obniżonym, gdyż stanowi niejako wariację, dobrze znanych nam ze średniowiecza, bardzo ostrych gotyckich łuków.
Tudorowskie wnętrza wyróżnia również bogata ornamentyka w postaci powtarzających się stale motywów; liścia i róży Tudorów.
Kolejnym elementem stylu Tudorów są mocowane na zewnątrz budynku belki. Drewniane słupy przymocowuje się do kamiennej nawierzchni, która stanowi dla nich bardzo ciekawy kontrast (belki stosowane były również we wnętrzach jako mocowania sufitu).
Innym powtarzającym się motywem „tudor style” są bardzo duże okna oraz dekoracyjne sklepienia wachlarzowe. Należy nadmienić, że domy zbudowane w stylu Tudorów mają bardzo wielkie wymiary, które czasami dorównują nawet zamkom. Dlatego też, tudorowskie budownictwo często kojarzone jest z bogactwem i luksusem.
Neo – tudor
Oczywiście dziś trudno znaleźć architektoniczne perełki, które przypomnają rezydencje z czasów angielskiej Dynastii. Istnieją jednak budynki, które nadal nawiązują do dawnej architektury, lecz z nieco mniejszym zacięciem.
W latach 20. XX w. pojawił się styl określany mianem neo-Tudor, którym zachwycili się Anglicy i Amerykanie. Nowy styl jest jakoby lekką wariacją klasycznego stylu Tudorów. Charakteryzuje się mniejszymi rozmiarami budynku, a co za tym idzie, również okien. Wnętrza w stylu neo-Tudor są pozbawione są bogatej ornamentyki. Częstym ich elementem są drewniana boazeria oraz rustykalne meble.
